ლაქა
შეუმჩნეველი...არაფრად ჩასაგდები, თუმცა მაინც ისეთი, ხანდახან მთელი არსით რომ გიღრღნის გონებას...
თავიდან თითქოს ვერც აქცევ ყურადღებას..გინდა, როგორღაც გამოიყვანო- ან სითხე დაასხა, ან მათეთრებელი, მარილიც მინახავს ლაქაზე დაყრილი.ის ხან გამოთეთრებულა, ხანაც მთელი ცხოვრება დალაქავებული დარჩენილა
სულ სხვაა ცხოვრების ლაქა...
არაფერი არ შველის...
პატარა თანდათან დიდდება და უფრო მყარად რჩება გულში, რომელსაც წვეთ- წვეთად ემატება დალაქავებული წინწკლები და მერე ეს ბრდღვიალა წითელი გულიც ფერს კარგავს...
ასეთ ლაქას არც მათეთრებელი შველის და მითუმეტეს, არც მარილი...
გულის ტკივილს სულის ტკივილი ემატება და თანდათან ქრება ადამიანი
სულატკიებული ადამიანი ბევრისთვის ვერშესაცნობი ხდება...
რა ქნან სულატკიებულებმა?
პასუხს არ ველი- ისედაც ვიცი
No comments:
Post a Comment